Interview Joep Hijwegen
Wie is Joep Hijwegen?
Ik ben een 25-jarige afgestudeerde filosoof, gevestigd in Utrecht, Nederland. Ik ben geboren in de buurt van een klein landelijk stadje, maar ik ben altijd een stadsmens geweest. Mijn eerste ontmoetingen met fotografie kwamen van mijn vader, die vooral landschappen en natuur fotografeerde, maar ik raakte pas geïnteresseerd toen ik de straatfotografie ontdekte, aanvankelijk met een kleine polaroid camera.
Ik ben altijd geobsedeerd geweest door wat me interesseert en heb geprobeerd om muziek te schrijven en te componeren voordat ik mijn gelukzaligheid in de fotografie vond. Literatuur, vooral existentialistische filosofie en fictie (Dostojevski en Kierkegaard) is nog steeds mijn belangrijkste inspiratiebron. Ik luister altijd naar muziek tijdens het fotograferen, vooral hiphop en instrumentale jazz. Ik wil verhalen vertellen, maar ik denk niet dat ik ooit het verhaal van de werkelijkheid wil vertellen.
Ik ben veel meer geïnteresseerd in psychologische en existentiële verhalen. Meer als een David Lynch-film en minder als een docudrama. Niet wat er in dat beeld gebeurt, maar wat er altijd en eeuwig gebeurt in onze geesten in de geschiedenis. Om mensen en hun onderlinge relatie meer symbolisch dan reëel te maken, gebruik ik abstractie, sfeer en anonimiteit.
Wat vindt je van de Urban Photo Race?
Een leuke en uitdagende manier om te fotograferen en een geweldige manier om andere straatfotografen te ontmoeten.
Wat trekt je aan om deel te nemen en voldeed het aan je verwachtingen?
“Gedwongen” fotograferen met themas leek me een enorme uitdaging. Je bent eigenlijk bezig met ter plekke series te maken, het leek me een enorm goede oefening. Ik waardeerde ook het competitieve element, ik wilde voor mezelf uitzoeken of ik het vol kon houden onder dergelijke omstandigheden.
Wat vond je het leukst aan de wedstrijddag?
Ik vond het erg leuk om serie matig te werken en consistente series te produceren in een kort tijdsbestek.
Heeft deelname aan de UPR uw manier van fotograferen beïnvloed of beïnvloed?
Niet echt. Hoewel het leuk is om op deze manier te werken en te oefenen, denk ik niet dat het iets is wat ik zou willen toepassen in mijn dagelijkse fotografie. Goede beelden ontstaan met meer tijd en geduld.
Tijdens de race werd ik echter erg ziek en deed het grootste deel van de race met een koorts. Het was heel goed voor mij om te ontdekken dat zelfs als ik ziek was, de motivatie me op de been kon houden: zo zie je maar hoezeer ik van fotografie hou het heeft het mijn wilskracht vergroot.
Ben je geïnteresseerd geraakt om zelf een keer mee te doen met een Urban Photo Race, gebruik dan de onderstaande button om je in te schrijven voor de eerst volgende race.